काळा पोपट

एक हिरवा पोपट होता. त्याने आपला रंग काळा करून घेतला पण चोच मात्र लालच ठेवली. हा काळा पोपट सारखा आमच्या गच्चीत यायचा.
एकदा तो ’टक टक’ करून दारातून आला. आम्ही त्याला कॉफी पाजली. नंतर पर्स गळ्यात अडकवून तो दारातून पायर्‍या उतरून गेला.
जाताना सोबत सुहृदला आणि शेळीला, दोघांना घरी घेऊन गेला. आणि त्याच्या पर्समधे काय होतं? ते हिवाळ्याचे दिवस होते तरी त्याच्या पर्समधे होते आंबे.
घरी गेल्यावर त्याने आंब्याचा रस केला. सुहृदला आणि शेळीला खाऊ घातला.


--- सुहृद

जॅकरांडा

जॅकरांडा जॅकरांडा
फुलं घेऊन, पानं घेऊन
जॅकरांडा जॅकरांडा
वाघाचे बछडे घेऊन
जॅकरांडा जॅकरांडा
सिंहाचे छावे घेऊन
जॅकरांडा जॅकरांडा
फुलपाखरांच्या अळ्या घेऊन
जॅकरांडा जॅकरांडा
पक्षांचे, माकडांचे
घर म्हणजे जॅकरांडा
जॅकरांडा जॅकरांडा
इकडे तिकडे वाटभर
जॅकरांडा जॅकरांडा

---- सुहृद

चंद्र गोष्ट

एक होता मुलगा. तो बाबांना म्हणाला,” मला चंद्र द्या ना.” त्याच्या बाबांनी लांबलचक शिडी आणली आणि डोंगराला लावली. ती चंद्रापर्यन्त गेली. बाबा शिडीवर चढ्त चढत वर गेले. खालती कुणाचा आवाज आहे ते पाहिलं. त्यांचा मुलगा म्हणत होता, ” अरे, आकाशात खेळायला गेले बाबा.” बाबा चंद्राजवळ पोचले. चंद्र तर भलामोठ्ठा होता. बाबांना आणता येईना. मग चंद्र छोटा छोटा होत गेला. छोटा झाल्यावर बाबा चंद्र घेऊन खाली आले. मुलाला चंद्र दिला. चंद्र छोटा छोटा व्हायला लागला. पटकन मुलाच्या पोटातच गेला. मुलगा ऍ ओ ऍ ओरडायला लागला. मग चंद्राची कोर पोटातून बाहेर आली. आकाशात गेली. आकाशात गेल्यावर मोठी मोठी मोठी मोठी व्हायला लागली. मग तो भलामोठ्ठा नेहमीचा चंद्र झाला.

-----सुहृद