इंद्रायणी तिरी असे देहू गाव l सुख शोभा थोर मन घेई धाव l
अशा देहूगावी असे एक संत l नसे व्यवहारी नसे भाग्यवंत l
धर्मसत्ता खोटी खोटे चार वर्ण l मानव समान जशी वृक्षपर्ण l
ऐसे सांगे जना रचूनि अभंग l भक्त तुकाराम देव पांडुरंग l
क्षोभ वाढतसे धर्मांधाचे ठायी l जन जसे येती तुकोबाचे पायी l
सर्वाचेच मूळ अशी तीच गाथा l बुडवावी आता होई उंच माथा l
निषेधाचा पडे सत्वर आघात l एकेक अभंग जातसे पाण्यात l
संतोषून जाती विध्वंसक घरा l तुकोबाच्या नुरे चित्तास त्या थारा l
धरणे धरिले विठ्ठलाचे दारी l निश्चक्र उपास हताशच सारी l
जलसमाधीस दिन झाले तेरा l दुष्टचक्रची हे संपेना तो फेरा l
परी चमत्कार ईश्वरी घडिला l एकेक अभंग जनांना स्मरिला l
जरी पानावरी नुरतसे शाई l मनी कोरले जे असे जात नाही l
तुकयाची वाणी बोलितसे कोणी l जरी मूळ गाथा गिळे इंद्रायणी l
जीवनाचे सार तारे लोकगंगा l ज्ञानी झाले जन देवा पांडुरंगा!
ऐसे वदला तो संत तुकाराम l ने रे प्रभू आता तुझे निजधाम l
सदेह करितो वैकुंठ गमन l संपे कार्य माझे थकले अन तन l
ऐसी थोर वाणी ऐसी ती करणी l ऐसा पांडुरंग रखुमाई राणी l
अकल्पित घडे इंद्रायणी काठी l गंगेहून ठरे लोकगंगा मोठी l
तुकोबाचा धडा आज आठवावा l अर्थ त्या वाणीचा मनी साठवावा l
द्यावा माणसाने माणसाला मान l व्हावे एक सर्व थोर नि लहान l
एकमेकांच्या त्या हाती हात द्यावे l माणसांचे नातेच ’अभंग’ व्हावे l
अशा देहूगावी असे एक संत l नसे व्यवहारी नसे भाग्यवंत l
धर्मसत्ता खोटी खोटे चार वर्ण l मानव समान जशी वृक्षपर्ण l
ऐसे सांगे जना रचूनि अभंग l भक्त तुकाराम देव पांडुरंग l
क्षोभ वाढतसे धर्मांधाचे ठायी l जन जसे येती तुकोबाचे पायी l
सर्वाचेच मूळ अशी तीच गाथा l बुडवावी आता होई उंच माथा l
निषेधाचा पडे सत्वर आघात l एकेक अभंग जातसे पाण्यात l
संतोषून जाती विध्वंसक घरा l तुकोबाच्या नुरे चित्तास त्या थारा l
धरणे धरिले विठ्ठलाचे दारी l निश्चक्र उपास हताशच सारी l
जलसमाधीस दिन झाले तेरा l दुष्टचक्रची हे संपेना तो फेरा l
परी चमत्कार ईश्वरी घडिला l एकेक अभंग जनांना स्मरिला l
जरी पानावरी नुरतसे शाई l मनी कोरले जे असे जात नाही l
तुकयाची वाणी बोलितसे कोणी l जरी मूळ गाथा गिळे इंद्रायणी l
जीवनाचे सार तारे लोकगंगा l ज्ञानी झाले जन देवा पांडुरंगा!
ऐसे वदला तो संत तुकाराम l ने रे प्रभू आता तुझे निजधाम l
सदेह करितो वैकुंठ गमन l संपे कार्य माझे थकले अन तन l
ऐसी थोर वाणी ऐसी ती करणी l ऐसा पांडुरंग रखुमाई राणी l
अकल्पित घडे इंद्रायणी काठी l गंगेहून ठरे लोकगंगा मोठी l
तुकोबाचा धडा आज आठवावा l अर्थ त्या वाणीचा मनी साठवावा l
द्यावा माणसाने माणसाला मान l व्हावे एक सर्व थोर नि लहान l
एकमेकांच्या त्या हाती हात द्यावे l माणसांचे नातेच ’अभंग’ व्हावे l
