सुहृदच्या कविता

तापा तापा येऊ नकोस
मला भीती दाखवू नकोस
मला असा गार ठेव
माझ्या भानगडीत पडू नकोस
लाs लाs लाs
लंल लंल लाs
-----------




एक होता माणूस
त्याने खाल्ला चिवडा
सरपटत सरपटत येणारी
चकली खाल्ली
मधेच गाल फुगवणारा
लाडू खाल्ला
करंजी, काजूकतली, बाकरवडी
सगळं त्याने खाऊन टाकलं.
हैशा हुईशा हैशा
माणसाचं पोट भरलं
केवढं मोठ्ठं झालं!
पुन्हा पुन्हा फुगायला लागलं,
दुखायला लागलं.
पलंग शोधून
नीट झोपी गेला
हाताची उशी करून
नीट झोपी गेला
अशा कुठल्याही गोष्टी
खायच्या नाहीत, माणसा
लं लं लाs लै लै लाs
आई त्याची रागावली
लं लं लाs लै लै लाs
-----------



फुगे चालले गावाला
फुगे चालले गावाला
एक फुगा मडमडणारा
त्याची दोरी एवढी लांब
त्याच्या मागे ओळ झाली
सोळा सतरा फुगे चालले
लं लं लाs लै लै लाs
हा आठ मी सात
हा सहा मी पाच
हा चार मी तीन
हा दोन मी एक
हा शून्य, हा शून्य, हा शून्य
मी शून्य, मी शून्य, मी शून्य
----------


बदकराव बदकराव

खाता काय, कसे राव?

दात घासून या राव

चूळा भरा, भाव भाव


----------


मांजर मांजर भाटीबाई

उंदराला खाते पटा पटा

कुत्रा कुत्रा

मांजरीला खातो

कुत्र्याला खातो वाघ

मटा मटा
-----------