लंपू

लंपूसारखा भाउ मिळणं फार कठीण आहे. आणि मिळालाच तर त्याच्याशी जुळवून घेणं कठीण आहे. आधी त्याला मी आई मागून काय खाणाखूणा करते ते त्याला ते कळतच नसे, आता मात्र तो त्यात तरबेज झाला आहे. परवा तर त्याच्यामुळे मला फॅंटाची बाटली मिळाली. तेव्हापासून कधीपण हुक्की आली की तो चला आपन फॅंटा पिउया असं म्हणतो. एके दिवशी मी नी लंपू आत्याकडे झोपायला गेलो होतो. झोपायच्या वेळी तो सवयीप्रमाणे म्हणाला चला आपन फॅंटा पिउया! आदित्यला आश्चर्य वाटले कारण त्याच्या फ्रिजमधे खरच फॅंटाची बाटली होती! त्याला समजेना की याला कसे कळले?
आम्ही नवा कुकर आणला, त्याच्या खोक्यावर कुकर ठेवून आम्ही स्वयंपाक- स्वयंपाक खेळत होतो. तेव्हा साखरेचा विषय निघाला. आणि मी लंपूला "रासायनिक बदल" शिकवू लागले, " रासायनिक बदल म्हणजे साखर पांढरी होती, ती काळी झाली!!!" पण हे वाक्य त्याला शिकवायला माझा भरपूर वेळ खर्ची पडला. मी सावकाश, मोठ्यांदा हे वाक्य म्हटलं, आणि त्याला म्हणायला सांगितलं तर तो अतिशय सावकाश,विचार करत असल्याचं दाखवत म्हणाला " लाशायनिक बदल म्हनजे..." हे ऐकल्यावर मी एक शब्द सांगणार आणि तो पुन्हा म्हणणार असे करू लागलो कारण एकदा सांगून काम होत नव्हतं! " रासायनिक" " लाशायनिक" "बदल" "बदल" [ या "बदल" मधे काहीच बदल नाही!! ] "म्हणजे" "म्हनजे" अशा रितीने त्याने ते वाक्य म्हटलं. पण तेव्हड्यात बाबा आला. आणि लंपूच्या कानात पुटपुटला. आणि त्याप्रमाणे लंपू म्हणाला " हे काय शिकवतेश दुशलं काहितरी शिकव. गानं बिनं! " तेव्हापासून मी त्याला असलं काही शिकवत नाही!
औरंगाबादला एक दिवस आम्ही हॉटेल-हॉटेल खेळत होतो पहिल्यांदा लंपू व आई माझ्या हॉटेलमधे आले. तेव्हा त्यांना डोसा [ खोटा ] दिल्यावर मला तहान लागली म्हणऊन मी पाणी पित होते तोच माझ्याकडे बोट दाखवत तो म्हणाला बघ आई काका पाणी पित आहेत! [ हॉटेलमधे काकाच असतात असं सांगून मला त्याने काका व्हायला लावलं होतं आणि तो पूर्णवेळ मला काकाच म्हणत होता! ] मला खूप हसू आल्याने पाणी बाहेर येउन माझा फ्रॉक ओला झाला! जेव्हा तो हॉटेलवाला झाला तेव्हा त्याने आम्हाला खिचडी [ खोटी ] आणून दिली. नंतर १० सेकंदात येउन त्याने विचारलं " तुमचं खाउन झालं का?" आणि उत्तराची वाट न पहाता त्याने सरळ डिश [ खर्‍या ] उचलून नेल्या!
असा आहे हा लंपू. गोड, खोडकर, शिरजोर आणि हवाहवासा वाटणारा! तो असताना आम्हाला विनोदाची / केबलची चिंताच नाही! कारण तो एकटाच या सर्वाला पूरून उरेल!!!